De augmented consument

Wie zich afvraagt hoe de winkel van de toekomst eruit ziet, kan beter de vraag stellen: hoe verschijnt de winkel van de toekomst op ons netvlies? Wat zien we straks door onze augmented reality brillen als we gaan shoppen? Om op die vraag niet het gebruikelijke antwoord te geven, is het tijd om nu eens niet het perspectief van de supermarkt als uitgangspunt te nemen maar het perspectief van de consument. Klopt het toekomstscenario dat wordt geschetst in de vele conceptvideo’s?

Het lijkt onvermijdelijk dat we te maken krijgen met augmented reality bewegwijzering die ons soepel van schap naar schap begeleidt. Daar treffen we dankzij een dynamische virtuele laag een uiterst persoonlijk assortiment aan. We maken gebruik van recepten apps die weet hebben van de inhoud van onze smart koelkast en de app houdt rekening met de ‘quantified self’ data die slimme wearables over ons bijhouden. Het kopen van de juiste producten gaat bijna vanzelf, maar wat bepaalt welke producten in het oog springen?

In de video’s wordt niet stil gestaan bij de vraag wie de bril levert en welke app erop draait. Voorlopig zullen we nog niet massaal en zeker niet 24/7 een eigen AR bril op de neus hebben, al zal dat stapsgewijs wel meer ingeburgerd raken als dat voor een bepaalde situatie gemak of (tijd)winst gaat opleveren. Zolang we nog geen eigen bril op zak hebben, zal het aan de winkels zijn om ons tijdens het winkelen een bril te verschaffen. Het voordeel daarvan voor de winkel is dat wordt uitgesloten dat we ons gaan informeren over producten via alternatieve apps.

 

Toch gaat in de winkel op den duur een situatie ontstaan zoals we van Tripadvisor kennen. Consumenten raden elkaar producten aan, of af. Prototypes van dergelijke toepassingen bestaan nu al, maar de handeling om tijdens het winkelen per product de smartphone erbij te pakken en daarmee te scannen, maakt dat het vooralsnog bij een proof-of-concept blijft. Pas als we het gemak van een bril hebben én de meerderheid van de producten in het systeem zit, gaat zoiets werken. Voorlopig is het dus de winkel die in control is. Mogelijk dat we bij producten meldingen gaan aantreffen zoals op Booking.com. “16 mensen eten op dit moment deze pasta”. “Vier minuten geleden voor het laatst gekocht”. “3 mensen bekijken tegelijk dit laatste pak bio-worsten”.

In hoeverre laten we ons op die manier aansturen en aanjagen? We krijgen wat meer keuzevrijheid als we met onze eigen AR bril de winkel inlopen. Of starten we toch keurig de winkel-app? Worden we daartoe verleid met virtuele tamagotchi‘s die we in leven houden met extra aankopen? Of gaat korting bij de kassa het gebruik van de juiste app afdwingen? En gaan we korting mislopen als we niet toestaan dat de bril data uit de cloud over onze gesteldheid en voorkeuren gebruikt om te zorgen dat we geen onweerstaanbare aanbieding mislopen? Misschien dat we zelfs extra korting krijgen als we ons via wat extra schappen naar de kassa hebben laten leiden? Dat lijkt op het nemen van een TukTuk in India: iets meer rupees betalen als er wordt beloofd dat er niet wordt omgereden om een tussenstop te maken bij een handicraft-winkel. In ons toekomstige robot-bestaan gaan privacy en efficientie een prijs krijgen, als we ons door de beloofde korting niet laten opjagen.

tweakers.net/partners/zaandam-valley/91/ochtendsessies/